Erbo-de-santo-Barbo(-mejansiero)
Barbarea intermedia
Brassicaceae Cruciferae
Autre noum : Cassouleto-jauno.
Nom en français : Barbarée intermédiaire.
Descripcioun :Aquesto erbo-de-santo-Barbo trachis pulèu en mountagno dins li mitan umide. Tóuti li fueio, pas bèn grosso, soun proun divisado fin qu'à la costo emé un darrié tros en ferre de lanço. Si boudousco soun mai courteto qu'encò de Barbarea verna.
Usanço :Sabèn pas s'aquesto Barbarea èi manjadisso coume lis àutris erbo-de-santo-barbo.
Port : Erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Pancaro entresigna
Cicle bioulougico : Pancaro entresigna
Gènre : Barbarea
Famiho : Brassicaceae
Famiho classico : Cruciferae
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : 4
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Raro au nostre
Liò : Mountagno mejano
- Champ
- Camin
Estànci :
Pancaro entresigna
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Barbarea intermedia Boreau, 1840
Barbabou(-à-fueio-de-Croucus)
Tragopogon crocifolius
Asteraceae Compositae
Nom en français : Salsifis à feuilles de crocus.
Descripcioun :Poulit e pichot barbabou que se recounèis à si flour di dos coulour (ligulo gaire nóumbrouso, vióuleto au bout e jauno dins lou cor). Li fueio soun primo (1 à 2 mm), proun nóumbrouso e sarrado à la baso de la planto.
Usanço :Segur que, coume tóuti li barbabou èi manjadis. Pamens èi pulèu rare e lou vau miés leissa que l'acampa.
Port : Erbo
Taio : 15 à 60 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Renadivo mounoucarpico
Gènre : Tragopogon
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno Vióuleto
Petalo : >6
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 2,5 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Tepiero seco
- Roucaio
- Garrigo
- Champ
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Estenoumediterranenco
Ref. sc. : Tragopogon crocifolius L., 1759